اثر ميرايي و نسبت فاصله داري به بارسنگ چال بر مکانیزم خردشدگی سنگ با استفاده از نرم افزار PFC2D و Wipfrog

چکیده

در این مقاله با استفاده از نرم افزار PFC2D بر پايه روش اجزاي مجزا، به بررسي اثر پارامترهای هندسی چال (فاصله‎داری) بر مکانیزم خردشدگی سنگ پرداخته شده است. به این منظور مدلی با ابعاد 1000×1000 ميلي ­متر در محیط نرم افزار ساخته شد. سپس میکروپارامترهای کالیبره شده در مدل اعمال شد. میکروپارامترها بعد از شبیه‎سازی مقاومت کششی سنگ و مقایسه با نمونه آزمایشگاهی کالیبره گردیدند. به منظور بررسی تاثیر پارامترهای هندسی بر روی مکانیزم شکست، چال‎هایی با نسبت فاصله‎داری‎ها به بردن های مختلف در مدل عددی حفاری گردید (نسبت فاصله داری به بردن برابر 15/1، 3/1 و 45/1). با بررسی زون‎های مختلف شکست در حالت‎های مختلف در نرم افزارهاي PFC2D و Wipfrog، نسبت فاصله داری به بردن برابر با 3/1 به عنوان مطلوب‎ترین آرایش برای خرادیش پیشنهاد گردید. به بیان دیگر در این نسبت بهینه ترین ابعاد دانه ها بدست می آید. همچنین اثر ميرايي­های مختلف بر روی مکانیزم شکست بررسی شد. با افزایش ميرايي میزان خردشدگی کاهش پیدا می­کند که بیشترین میزان خردشدگی مربوط به دمپینگ 5/0 است.