اثر ميرايي و نسبت فاصله داري به بارسنگ چال بر مکانیزم خردشدگی سنگ با استفاده از نرم افزار PFC2D و Wipfrog
چکیده
در این مقاله با استفاده از نرم افزار PFC2D بر پايه روش اجزاي مجزا، به بررسي اثر پارامترهای هندسی چال (فاصلهداری) بر مکانیزم خردشدگی سنگ پرداخته شده است. به این منظور مدلی با ابعاد 1000×1000 ميلي متر در محیط نرم افزار ساخته شد. سپس میکروپارامترهای کالیبره شده در مدل اعمال شد. میکروپارامترها بعد از شبیهسازی مقاومت کششی سنگ و مقایسه با نمونه آزمایشگاهی کالیبره گردیدند. به منظور بررسی تاثیر پارامترهای هندسی بر روی مکانیزم شکست، چالهایی با نسبت فاصلهداریها به بردن های مختلف در مدل عددی حفاری گردید (نسبت فاصله داری به بردن برابر 15/1، 3/1 و 45/1). با بررسی زونهای مختلف شکست در حالتهای مختلف در نرم افزارهاي PFC2D و Wipfrog، نسبت فاصله داری به بردن برابر با 3/1 به عنوان مطلوبترین آرایش برای خرادیش پیشنهاد گردید. به بیان دیگر در این نسبت بهینه ترین ابعاد دانه ها بدست می آید. همچنین اثر ميراييهای مختلف بر روی مکانیزم شکست بررسی شد. با افزایش ميرايي میزان خردشدگی کاهش پیدا میکند که بیشترین میزان خردشدگی مربوط به دمپینگ 5/0 است.